Tijdens de behandeling met Photodynamic therapy, concentreert de photosensitizer zich sterker in ziek dan in normaal weefsel; dit verklaart het vermogen van PDT om zich selectief op tumoren te richten. De concentratie van de photosensitizer resulteert in fluorescentie, een gekleurde gloed die wordt uitgezonden door het zieke of kwaadaardige weefsel. Doordat er een verschillende concentratie photosensitizer zit in tumorweefsel vergeleken met normaal weefsel, ontstaan er verschillende kleuren weefsel. De chirurg kan het zieke weefsel goed zien om weg te snijden.

PDT_Brisbane
image-5971
Deze diagnostische benadering staat bekend als Photodynamic Diagnose of PDD (ook wel Photo diagnose of Fluorescentie diagnose genoemd). In het begin van de 20e eeuw erkenden Duitse wetenschappers voor het eerst de waarde van PDD voor het opsporen van abnormale groei.  Het “oplichten” van het weefsel ontstaat onder invloed van een photosensitizer in een interactie met licht. Chemici en fysici beschrijven de onder invloed van licht ontstane activering van de photosensitizer als “prikkeling door een specifieke lichtgolflengte binnen het zichtbare spectrum “. Een klassiek voorbeeld van hoe PDD kan worden gebruikt voor de detectie van kanker betreft het basaalcelcarcinoom, de meest voorkomende vorm van (huid-)kanker wereldwijd.  Bij blootstelling aan ultraviolet licht, tonen de kankercellen een koraalrode fluorescentie die duidelijk kan worden onderscheiden van de veel lagere fluorescentie van aangrenzend, gezond weefsel. Andere vormen van niet melanome huidkankers kunnen ook op deze manier worden gediagnosticeerd.

 

Vroegtijdige diagnose met behulp van PDD

Veel kankers worden pas ontdekt nadat zij hinderlijk of symptomatisch zijn geworden. Helaas, tegen die tijd hebben ze ruimschoots de gelegenheid gehad om te evolueren naar een meer gevestigde of agressieve ziekte. Waren deze maligniteiten veel eerder waargenomen, dan konden zij veel eerder en effectiever worden behandeld, hetgeen resulteert in betere lange termijn overleving. Met PDD kunnen zeer kleine tumoren en clusters van kankercellen en abnormale cellen (dysplastisch weefsel) worden ontdekt.  Het is derhalve bijzonder nuttig bij het herkennen en lokaliseren van voorstadia en beginnende kanker. Met andere woorden, het lokaliseren van kanker in de vroegste stadia van ontwikkeling, voordat het de kans krijgt om een ​​levensbedreigende aandoening te worden. Nemen we het voorbeeld van huidkanker. Actinica keratosis is een veel voorkomende huidaandoening veroorzaakt door overmatige blootstelling aan de zon. Deze aandoening kan voorafgaan aan de ontwikkeling van plaveiselcelcarcinoom. Een studie van de Radboud Universiteit Nijmegen Medisch Centrum  wees recent uit dat PDD helpt om de verschillende stadia in de kwaadaardige ontwikkeling van actinica keratosis op plaveiselcelcarcinoom te onthullen. De Nederlandse onderzoekers toonden aan dat variaties in de intensiteit van de fluorescentie (helderheid van de “glans”)  de mate van invasiviteit en celabnormaliteiten konden weergeven die helpen om de ontwikkeling van een meer agressieve huidkanker te voorspellen . Hieruit volgt dat PDD als een belangrijk diagnostisch en controle hulpmiddel in de klinische praktijk kan dienen.   Chirurgie met PDT effectiever maken op de lange termijn PDD is ook zeer nuttig wanneer de chirurg niet kan zien welk weefsel precies moet worden weggesneden. Dit staat bekend als de chirurgische marge, en het is de voornaamste reden waarom het succes van de operatie van korte duur kan zijn. Door PDD te gebruiken kan de operatieve marge beter worden gezien. Dit maakt wat nu bekend staat als “fluorescentie geleide chirurgie” een bijzonder aantrekkelijke aanpak is om hersentumoren en bepaalde andere vormen van kanker te verwijderen. Dit is nu nog een immense uitdaging voor de conventionele kanker operatietechniek. Tegelijkertijd moet worden benadrukt dat Photodynamische therapie of PDT  vaak een goede optie is in een vroeg stadium, en het werkt heel logisch als aanvulling op PDD. Wat je ziet  -dankzij het fluorescentie effect tijdens PDD-  is letterlijk wat je direct kunt behandelen. Samengevat, photodynamische diagnose, PDD, is een groot klinisch hulpmiddel dat twee zeer brede doelstellingen heeft: *detecteren van kanker,  voorstadia en andere zieke weefsels *het ondersteunen van beeldgeleide therapie (chirurgie en / of PDT) In de klinische praktijk richt het gebruik van PDD (photo dynamic diagnosis) zich op onderstaande vijf doelen:

  1. detectie van voorstadia en cel veranderingen om te helpen bij de preventie van kanker
  2. detecteren van kankerachtig weefsel in een vroeg stadium, waardoor snelle vroegtijdige behandeling mogelijk wordt
  3. detectie van herhalende kanker, wederom in vroeg stadium
  4. controleren van de ziekte om te zien of de kanker terugkeert, verspreidt of groter wordt.
  5. helpen om de mogelijke aanwezigheid van kanker uit te sluiten.

  Voordelen en toepassingen van PDD In een verslag in het Juli 2013 nummer van het medische tijdschrift, OncoTargets & Therapy, wordt  PDD beschreven als een “snel, eenvoudig, niet-invasief, selectief en gevoelig diagnostisch hulpmiddel voor inschatting van de behandelingsresultaten in de oncologie.” Het artikel gaat verder met het beschrijven van deze diagnostische  methode als “zeer gevoelige en specifiek met name in de diagnostiek van kleine veranderingen die niet zichtbaar zijn met behulp van wit licht endoscopische procedures”. Met andere woorden, PDD stelt artsen in staat om daadwerkelijk te zien wat ze veronderstellen te behandelen! Laten we eens kijken naar het voorbeeld van gastro-intestinale (GI) tumoren of adenocarcinomen van het spijsverteringskanaal.  Je loopt meer risico op het ontwikkelen van dergelijke tumoren als je reeds een voorgeschiedenis hebt van Barrettoesofagus, adenomateuze poliepen of langdurige colitis ulcerosa. Als je in een dergelijke risicocategorie valt, is de conventionele behandeling om  jaarlijks of tweejaarlijks een endoscopie met meerdere  biopsieën te ondergaan. Het probleem met deze conventionele werkwijzen is dat de meeste gebieden met celafwijkingen  (dysplasie, prekanker) ofwel zeer onduidelijke of onzichtbaar zijn voor standaard endoscopie methoden. Zelfs het toepassen van weefselkleuring (chromoscopie) kan zeer wisselend resultaat opleveren. Ook hier biedt PDD een zinvolle en effectieve oplossing voor dit probleem. Veel toepassingen van PDD zijn beschreven. Hieronder volgt een lijst van enkele van de toepassingen op het gebied van oncologie:

  • Basaalcelcarcinoom. PDD blijkt een nuttig hulpmiddel te zijn voor het detecteren van  oppervlakkig basaalcelcarcinoom alsook voor het voorspellen van de respons op behandeling . Sommige studies laten de mate van fluorescentie van de laesies vóór PDT zien om volledige respons op de behandeling te voorspellen. Niettemin zijn  de studiebevindingen inconsistent geweest, en onderzoek is nodig om PDD’s nut beter te beoordelen, idealiter met Bremachlorin-PDD onmiddellijk gevolgd door Bremachlorin-PDT (de “zie en behandel” fotodynamische strategie).
  • Blaaskanker. Veel goed opgezette studies hebben aangetoond dat PDD  de opsporing van blaaskanker aanzienlijk verbetert in vergelijking met standaard wit licht cystoscopie. PDD maakt ook vollediger chirurgische behandeling mogelijk hetgeen resulteert in een lager overblijfsel van ziektecellen en dus lagere recidief, zoals vermeld in de november 2013 uitgave van European Urology. Verder studies zijn nu nodig met het gebruik van Bremachlorin®-PDD onmiddellijk gevolgd door een combinatie van chirurgie en PDT.  PDD kan dan worden gebruikt als follow-up controle om te controleren op vroege tekenen van mogelijke herhaling.
  • Hersenkanker. PDD is met succes gebruikt als hulpmiddel bij  de chirurgische behandeling van hersentumoren, zodat de chirurg schade aan normaal, gezond hersenweefsel kon minimaliseren. De combinatie van PDD met fluorescentie-geleide chirurgie en PDT (” zien is behandelen”) biedt een krachtige benadering voor de behandeling van kwaadaardige hersentumoren, zoals gerapporteerd in een 2010 uitgave van Methods in Molecular Biology ..
  • Baarmoederhalskanker (en andere kankers bij vrouwen). Wetenschappers proberen nu vast te stellen of PDD bruikbaar is bij gynaecologische aandoeningen zoals cervical intraepithelial neoplasia (CIN), vulvar intraepithelial neoplasia (VIN), endometriosis, borstkanker en eierstokkanker. Voor wat betreft cervicale kanker, kan het gebruik van een op PDD-gebaseerd  “uitstrijkje”  een belofte inhouden voor het detecteren van vroege aanwijzingen van kanker, zoals beschreven  in het mei 2012 nummer van Photomedicine and Laser Surgery.
  • Slokdarmkanker. Barrettoesophagus is een aandoening die het risico op slokdarmkanker, een dodelijke ziekte,  kan vergroten. De niet-dysplastische vorm van Barrettoesophagus zal waarschijnlijk niet leiden tot kanker, terwijl er een significant risico op kanker bestaat bij de dysplastische vorm. Helaas is het moeilijk voor de patholoog om niet-dysplastische Barrettoesophagus te onderscheiden van Barrett’s  met laaggradige dysplasie. Hier heeft PDD een sterk effect, zoals beschreven in het juli 2012 nummer van Lasers in Surgery and Medicine. Andere studies hebben het potentiële nut van PDD laten zien voor vroege detectie van borstkanker, longkanker, eierstokkanker, darmkanker en hoofd- & nekkanker.

  bremachlorin  

Het optimaliseren van PDD met Bremachlorin®

Om een Photodiagnostische methode te laten werken, moet de cel de photosensitizer opnemen. We weten nu dat de beste photosensitizers voor tumordetectie een hoge graad van fluorescentie opleveren. Hoogst selectief zijn voor kankerachtig weefsel gedurende de eerste 24 uur na toediening, en snel elimineren uit het lichaam (fotosensitiviteit minimaliseren). Vele zogenaamde tweede generatie photosensitizers zijn veelbelovend. Deze middelen hebben een laag risico op bijwerkingen, zijn eenvoudig toe te dienen en zijn diagnostisch nuttig omdat ze zich gemakkelijk concentreren in tumorweefsels. Bremachlorin® voldoet aan alle eisen als zijnde het beste photodiagnostische middel en heeft klinisch bewezen van grote hulp te zijn bij de detectie van verschillende soorten kwaadaardige tumoren. Simpelweg door het verlichten van het zieke weefsel speelt Bremachlorin® een zeer behulpzame rol. Tegelijk kan Bremachlorin® met de juiste lichtintensiteit worden gebruikt als onderdeel van een zeer effectieve PDT behandeling om de kanker ter plaatse te behandelen. Door het opsporen van voorstadia en kankergezwellen, levert Bremachlorin®-PDD vitale informatie voor iedereen die hoopt een kwaadaardige ziekte te voorkomen. Deze informatie kan worden gebruikt om de patiënt te waarschuwen en op de noodzaak te wijzen om met meer inzet pro-actief aan de gang te gaan om kanker buiten de deur te houden. Denk hierbij aan een combinatie van innovatieve medische strategieën en gezonde voeding. Als een nieuwe methode van tumordetectie kan Bremachlorin®-PDD heel goed een centrale rol spelen in de geneeskunde van de toekomst. Zeker in de context van chirurgie heeft PDD onschatbare waarde. Als een chirurg bezig is om kankerweefsel te verwijderen, is het zeer nuttig om de marges of de grens van dit  kwaadaardige weefsel te zien.  PDD  kan worden gebruikt voor het bepalen van de chirurgische procedures. Het kan ook worden gebruikt na photodynamische therapie bij follow-up controles om de therapeutische uitkomst te bepalen. Steun verder onderzoek door het kopen van The Medicine of Light  evenals ebooks uit de Photoimmune Discoveries eBook Series.